Menu
اشتباه نکنید. دوستی با ناکامی، یک شعار نیست. فقط کمی دیدگاه روانشناسان و متخصصان حوزه مشاوره به ناامیدی با دیگر افراد متفاوت است. ما روانشناسان از ناامیدی و ناکامی فراری نیستیم. چرا که به فرمولی دست یافته‌ایم که نگاهمان را به ناکامی‌های زندگی تغییر داده و در مواجه با این تجربیات به ما کمک کرده است. شما هم تا آخر این مطلب با ما همراه باشید تا دیدگاه‌تان به ناامیدی‌ها و ناکامی‌های بدست آمده در جریان زندگی برای همیشه تغییر کند.
قبل از شروع، به یک اتفاق تلخ که اخیرا برای شما پیش آمده فکر کنید. زمانی که از خود و یا دیگری انتظاری داشته‌اید اما اوضاع وفق مراد شما پیش نرفته است. به خاطر دارید در چنین شرایطی چه حسی را تجربه کرده‌اید؟ خشم؟ غم؟ نا امیدی؟ و …
افراد زمانی که با یک ناکامی مواجه می‌شوند، اکثرا عصبانی و ناامید شده و حتی ممکن است رفتارهای ناسالمی از خود بروز دهند. رفتارهایی از جمله تغییر الگوی غذا خوردن (پرخوری، کم خوری و ناسالم خوری)، منزوی شدن و کناره گرفتن و همچنین روی آوردن به دخانیات و مواد الکلی.
اما تجربه حس ناامیدی به خودی خود به قدری آزاردهنده و فشار آور است که دیگر نخواهیم با شیوه‌های ناسالم، اوضاع را برای خود سخت تر کنیم.
4 روش متفاوت برای نگاه به ناامیدیدر ادامه به شما شیوه‌هایی را آموزش خواهیم داد که از بیش از اندازه بزرگ کردن ناامیدی‌ها و ناکامی‌های زندگی دست برداشته و در مواجه با اتفاقات ناامید کننده متفاوت فکر کنید. کنترل هیجانات و احساساتتان را به دست بگیرید. و بتوانید از رنج ایجاد شده به سرعت عبور کنید.
بهتر است قبل از شروع آشنایی با این 4 روش، سری هم به آزمون تاب آوری دیودسون و امید به زندگی میلر در سایت روانمتر بزنید تا به شناختی کلی از خود در مواجه با ناملایمات و دشواری‌های زندگی دست یابید.
بپذیرید که کنترل بسیاری از اتفاقات از دستان شما خارج است و نمیتوانید آنها را تغییر دهید. سعی کنید نسبت به شرایط بیرونی که برای شما احساسات منفی ایجاد میکند و نمیتوانید برای تغییر آن قدمی بر بدارید ، بی تفاوت باشید. پذیرش این نکته که توانمندی‌ها و سرمایه‌های شناختی شما محدود است، می‌تواند به کنار آمدن سریع‌تر و آسان‌تر شما با ناکامی‌ها کمک کند.
به طور مثال، اگر دوست شما موفق نشده رازی که به او گفته‌اید را بین خودتان نگه دارد، به جای ناراحتی و ناامیدی از او، با این لنز به ماجرا نگاه کنید که گاهی اوقات اوضاع آنطور که شما می‌خواهید پیش نمی‌رود. گاهی اوقات دوستان نمی‌توانند از پس انتظارات و خواسته‌های یکدیگر بر بیایند. پس نمیتوانید برای آن کاری کنید.
یا اگر تیم شما در مسابقه پایانی بازی را از دست داده و شکست خورده است، آرامش خود را حفظ کنید و به این فکر کنید که باخت نیز بخشی از بازی است.
محدود کردن انتظارات به شما این امکان را می‌دهد به جای اینکه انرژِی و زمانتان را صرف نگرانی درباره رسیدن یا نرسیدن به یک هدف و اتفاق مشخص کنید. به این فکر کنید که در لحظه‌ی حال و اکنون چه کاری می‌توانید انجام دهید.
اگر کاری به نظر ناامید کننده از دیگری سرزده است، برای آنکه آنچه رخ داده است را راحت‌تر بپذیرید، راه انداختن بازی حدس و گمان مثبت در ذهنتان می‌تواند به شما کمک کند.
برای خود فرضیات مثبت بسازید و سعی کنید خودتان را در آن موقعیت قرار دهید.
به طور مثال: شاید دوست من حال خوبی نداشته و به همین خاطر نتوانسته است به قول خود عمل کند. یا شاید هم تیمی‌های من بخاطر حواس‌پرتی‌ها و مشکلاتی که در خانه و خانواده خود داشته‌اند، نتوانسته‌اند روی بازی تمرکز کرده و پیروز شوند.
مثبت اندیشی به شما کمک میکند به جای گیر کردن در سناریوهای متعدد ذهنی (که ممکن است هیچ‌کدامشان درست نباشد) به جلو حرکت کرده و دیگر به دنبال منشا اتفاقات در درون خود نگردید.
خیلی ارزشمند است به این نتیجه برسید که در دراز مدت اکثر اتفاقات ناامیدکننده و ناکامی‌ها از چندان اهمیتی هم برخوردار نیستند. یکی از راه‌هایی که به شما کمک میکند این افق دید را بدست بیاورید این است که در مواجه با اتفاقی ناامید کننده از خود بپرسید: آیا این اتفاق در یک ماه اینده برای من اهمیت دارد؟ در یک سال آینده چطور؟
اگر پاسخ شما به این سوالات منفی بود و اتفاق پیش‌امده آینده شما را تحت تاثیر قرار نمیداد، بیش ازحد ذهنتان را درگیر ناکامی ایجاد شده نکنید.
یا به هزاران ورزشکاری فکر کنید که بارها و بارها در مسابقات شکست خورده‌اند و شعار معروفی دارند که می‌گوید: همیشه سال بعدی وجود دارد.
الکساندر گراهامبل مخترعی که نام او به گوش همگی ما آشناست، می‌گوید: وقتی یک در بسته شود، دری دیگر گشوده خواهد شد. اما ما اغلب چنان طولانی و با تاسف به درهای بسته نگاه می‌کنیم که دیگر دری که به رویمان باز شده است را نمی‌بینیم. ما میتوانیم توجه‌مان را از ناکامی پیش آمده با نگاه کردن به فرصت جدیدی که در دل آن اتفاق است تغییر داده و به دنبال این سوال بگردیم که در ادامه چه باید بکنیم.
منبع مطلب: سایت Psychology today
مهدیه گنجی منش – کارشناس ارشد روانشناسی
