Menu
یکی دیگر از اختلالات شخصیت که در این مقاله به آن اشاره خواهیم کرد اختلال شخصیت افسرده است اما یک سوال مهم اینجا مطرح است که آیا اختلال شخصیت افسرده همان افسردگی است ؟
توجه داشته باشید اختلال شخصیت افسرده برابر با افسردگی نیست . در مقاله های بعدی درباره ی انواع افسردگی ها توضیح خواهیم داد اما به طور کلی تفاوت افسردگی و اختلال شخصیت افسرده در این است که فرد مبتلا به افسردگی در مدتی که افسردگی را تجربه می کند ممکن است از انجام کارهای روزمره هم اجتناب کند و حتی حمام هم نرود اما فرد مبتلا به اختلال شخصیت افسرده معمولا از کودکی تا بزرگسالی اش همیشه خلق پایین و افکار منفی نسبت به خودش دارد اما هیچ گاه این عامل باعث مختل شدن امور روزمره زندگی اش نمی شود ، افسردگی جدی تر است و احتمال خودکشی و یا حتی افکار خودکشی در افراد افسرده بر خلاف افراد مبتلا به اختلال شخصیت افسرده دیده می شود. فرد مبتلا به این اختلال شخصیت احساس بی کفایتی و بی ارزشی بسیاری دارد و در طول زندگی زمان های بسیاری ذهنش درگیر نگرش های منفی نسبت به خود و خودسرزنش گری است و مدام احساس گناه و پشیمانی دارد.
افراد مبتلا به این اختلال چه ویژگی های اخلاقی دارند؟در ظاهر رفتار این افراد فروتنانه است و معمولا خیلی نسبت به توانایی ها و موفقیت های خود بی توجه اند و آن ها را نادیده گرفته و بی ارزش می شمارند. این افراد در رابطه معمولا تقصیر همه ی اشتباهات و مشکلات را به گردن می گیرند و یکی از نگرانی هایشان این است که نکند افراد در رابطه با آن ها واقعا خوش حال نیستند ؟! و در نهایت همین ذهن مشغولی ها و منفی بافی ها سبب می شود تا این افراد مدام غمگین و ناراحت بوده و با خودسرزنش گری حال خود را بدتر کنند.
فرد با اختلال شخصیت افسرده در رابطه با شریک عاطفی اش او را بسیار عالی توصیف می کند و مدام از او تحسین و ستایش می کند و در عوض دائما خود را به باد انتقاد و سرزنش می گیرد. افراد با این اختلال شخصیتی معمولا سطح توقع بالایی از خودشان دارند و در عین حال همواره بر این باورند که موفقیتی نصیب شان نخواهد شد .
این افراد از چیزهای ساده اطراف شان لذت نمی برند و توجهی به آن ندارند ، مثلا پیاده روی در هوای مطلوب در طبیعت با صدای پرندگان احتمالا برای خیلی از ما لذت بخش است اما چنین چیزهایی برای افراد با اختلال شخصیت افسرده معنای خاصی ندارد و این افراد همواره به دنبال چیزهای خارق العاده می گردند تا بتوانند لذت بردن را تجربه کنند و همواره کارشان بی ثمر است چراکه هر چه بیشتر به دنبال شاد بودن و لذت بردن باشیم و بخواهیم آن را در مقصدی بیابیم بیشتر از آن دور می شویم؛ شاد بودن و لذت از زندگی یک مقصد نیست که بخواهیم به آن برسیم ؛ اگر ماهم مثل خیلی های دیگر دنبال این هستیم که در فلان شرکت استخدام شوم تا شادی و حال خوب رو تجربه کنم ، فلان ماشین را بخرم ، فلان سرویس جواهر دستم باشد یا در فلان دانشگاه قبول شوم تا شادی را تجربه کنم باید بدانیم که هیچ گاه به شادی واقعی دست پیدا نخواهیم کرد.
ویژگی دیگر این افراد این است که در هر شرایطی نکته ای پیدا می کنند که همان را به عنوان مانع برای لذت بردن و حال خوب داشتن بهانه کنند ؛ مثلا اگر به بهترین کشور دنیا هم که سفر کنند به جای لذت بردن از سفرشان ، نقاط ضعف و سختی های پرواز را پر رنگ جلوه می دهند و خودشان مانع تجربه ی احساس لذت می شوند؛ اشتباه نکنید این افراد آدم های کمالگرایی نیستند ، فقط بلد نیستند از نکات مثبت زندگی شان لذت ببرند.
سختی رابطه با این افراد در این است که شریک عاطفی شان هرکاری برای خوش حال کردن این افراد بکند فایده ای ندارد چراکه آن ها بالاخره دلیلی برای ناراحت بودن و راضی نبودن از آن هم پیدا خواهند کرد .
آنقدر نسبت به خود بدگویی می کند که آدم می ماند این صحبت ها از روی فروتنی اوست یا اینکه او این گونه صحبت می کند که ما با او مخالفت کنیم و ازش تعریف و تمجید کنیم.
عدم احساس عزت نفس و عدم توانایی تجربه ی شادی و نشاط است که همین موارد آن ها را به افرادی انتقادگر و سرزنشگر مبدل می کند.
در این مقاله به ویژگی های افرد با این اختلال شخصیت و چالش هایی که در رابطه با آن ها خواهیم داشت اشاره کردیم ، در مقاله های بعدی به نکاتی که در زندگی با این افراد باید مورد توجه قرار دهیم حتما اشاره خواهیم کرد.
دنیا نهضت – کارشناسی ارشد روانشناسی
